monumenta.ch > Hildegardis Abbatissa > sectio 40 > sectio 76 > sectio 163 > sectio 30 > sectio 27 > csg46.308 > sectio 23 > sectio 133 > Lucas, 8 > sectio 86 > bsbClm6436.34 > sectio 39 > sectio 7 > uldLIP7.205 > sectio 26 > ubbFIII15.203v > sectio 76 > sectio 48 > csg271.216 > sectio 118 > Orosius, De arbitrii libertate, 3. > sectio 11 > bnf11864.262 > sectio 15 > sectio 15 > sectio 42 > sectio 11 > sectio 4 > bnf9389.63 > bsbClm4541.532 > Numeri, 12 > bnf13028.119 > sectio 135 > csg75.202 > csg51.20 > sectio 16 > 'Goliath' in ' 7' > sectio 49 > sectio 103 > csg48.366 > sectio 6 > sectio 5 > sectio 107 > Hildebertus Cenomanensis, Sermones, p2, 77 > sectio 4 > sectio 1 > sectio 50 > sectio 23 > sectio 18 > uwbM.p.th.q.1a.285 > sectio 50 > csg232.240 > sectio 5 > csg85.211 > sectio 84 > sectio 66 > sectio 19 > cb101.3v > sectio > sectio 16 > sectio 34 > bnf10439.172 r > sectio 36 > sectio 129 > sectio 14 > bavPal.lat.281.542 > sectio 95 > sectio 142 > sectio > sectio 33 > sectio 6 > sectio 25 > sectio 13 > sectio 34 > sectio 6 > sectio 11 > sectio 76 > sectio 65 > sectio 82 > sluMscr.Dresd.A.145.b.143 > Hildebertus Cenomanensis, Sermones, p2, 70
Hildebertus Cenomanensis, Sermones, SERMONES DE SANCTIS, , LXIX. IN FESTO SANCTAE MAGDALENAE SERMO UNICUS. <<<     >>> LXXI. IN FESTO EXALTATIONIS SANCTAE CRUCIS SERMO UNICUS.

LXX. IN FESTO SANCTI PETRI AD VINCULA SERMO UNICUS.

1  « Petrus quidem servabatur in carcere. 2  Oratio autem fiebat sine intermissione ab Ecclesia ad Deum pro eo (Act. XII, 5). 3  » Herodes Agrippa, qui septimo anno regni sui miserabiliter percussus est ab Angelo, cum occidisset Iacobum fratrem Ioannis gladio, videns quia placeret Iudaeis, apposuit ut apprehenderet et Petrum in diebus Azymorum, et posuit in carcerem, tradens quatuor quaternionibus militum vinctum catenis duabus, quem Angelus, percusso latere eius, liberavit. 4  Quaecunque scripta sunt, ad nostram doctrinam scripta sunt. 5  Doctrina vero panis legentium est; panis, quia confortat cor hominis. 6  Itaque scriptura vinculorum Petri panis noster est, nec est quilibet panis; non est crustulum, quod tantum crusta est; non est laganum, quod tantum mica est, sed solidus panis, crustum habens et micam, id est historiae superficiem et intelligentiam spiritualem, et cibat nos utraque crusta; in duobus nos reficit, in diligentia suffragii, et in certitudine spei. 7  Leguntur enim duae collationes. 8  Prima est Petri et Ecclesiae, Petrus enim in carcere, et Ecclesia in assidua oratione. 9  Secunda, plebs Iudaeorum et angeli; plebs Iudaeorum, in sanguinis exspectatione; Angelus satagens in eius liberatione. 10  Itaque, si contingat Ecclesiam pati, et maxime pastorem ipsius vinculari, omnibus modis satagamus ut liberentur, et praecipue orando specialiter pro eo. 11  Non enim debemus esse quasi mortuum instrumentum Deo, nihil agentes, nec divinum solummodo implorantes auxilium, cum non desit humanum, cum scriptum sit: « Non tentabis Dominum Deum tuum (Deut. VI, 16). 12  » Verumtamen tota spes liberationis in Deo posita est, non in homine, quia Angelus liberavit, quia secundum Ieremiam: « Maledictus homo qui spem ponit in homine, et qui ponit carnem brachium suum (Ier. XVII, 5). 13  » Post crustae refectionem videamus in quo et mica reficiat nos, quod nec cursim transeundum est. 14  Mica enim suavior est et plenior. 15  Unde Sponsus ad Sponsam: « Vulnerasti me in uno oculorum tuorum, et in uno crine colli tui (Cant. IV, 9). 16  » Superficies enim historiae corda penetrat audientium et movet, sed longe penetrabilior est spiritualis intelligentia; magis movet et ad unaquaeque descendit. 17  Tunc enim sermo vivus est et efficax, et penetrabilior omni gladio. 18  Quaeramus ergo carcerem spiritualem, quaterniones et catenas spirituales, et latus Petri spirituale, quo percusso liberatur. 19  Sane tres sunt carceres, legalis, naturalis, regularis. 20  Primus publica custodia est, in qua secundum legis instituta recluduntur rei. 21  Secundus est corpus humanum, quod aggravat animam, et deprimit sensum multa cogitantem. 22  Tertius est claustralis, quo sepium vias [fugiens] vir contemplativus nectit pedes suos in compedes eius. 23  Primus est ad supplicium; secundus ad exercitium; tertius ad otium. 24  Per supplicium cohibemur a malo; per exercitium proficimus in bono; per otium quiescimus in optimo. 25  De primo scriptum est: « Elevavit Evilmerodach Ioachim de carcere (Ier. LII, 31). 26  » Et Ioseph in carcerem positus legitur (Gen. XXXIX), et invenisse gratiam apud dominum carceris. 27  De secundo legitur: Hi sunt qui de corporibus, tanquam de carceribus evolarunt. 28  Et alibi: « Intrent in conspectu tuo gemitus compeditorum (Psal. LXXVIII, 11). 29  » De tertio dicitur ad incarceratum: Sede, quiesce. 30  Aperuisti os tuum, ne pertranseas. 31  Et ipse incarceratus dicit: « Confige timore tuo carnes meas, Domine, a iudiciis enim tuis timui (Psal. CXVIII, 120). 32  » De his carceribus prosequamur. 33  Et quia Petrus diversis modis legitur a Domino vocatus, quinque scilicet Petrus Graece vel Latine; quinque Cephas Hebraice et Syriace; quinque paraphrasticos Simon Ioannis, utamur et nos his nominibus in hunc modum: Petrus servabatur in carcere; Cephas humiliabatur in carcere; Simon Ioannis philosophabatur in carcere. 34  De custodia Petri in carcere legali supra dictum est. 35  Videamus de naturali. 36  Cephas Petrum, id est firmum sonat. 37  Hic est spiritus humanus, qui immortalis, indissolubilis, comparatione carnis firmus dicitur, ut vere dici possit: « Spiritus quidem promptus est, caro autem infirma (Matth. XXVI, 41). 38  » Vel secundum allusionem graeci nominis Cephalon [κεφαλὴ] Cephas caput dicitur, quia spiritus caput carnis est et dicitur, iuxta illud: « Caput mulieris est vir (Ephes. V, 23). 39  » Cephas iste humiliatur in carcere, unde et dicitur: « Humiliatus est in terra spiritus meus, anima mea et venter meus (Psal. XXX, 10). 40  » Humiliatus est enim ibi a Domino, qui ait: « Omnem flatum ego feci, propter iniquitatem suam modicum contristavi eum (Isa. LVII, 16). 41  » Sed qui sunt quatuor quaterniones custodientes spiritum humanum, et quae sunt catenae duae ipsum vincientes. 42  Quaternio dicitur miles habens sub se quatuor milites, sicut centurio qui centum, decurio qui decem. 43  Quatuor itaque elementa in corpore humano dum vigilant, id est dum proportionales et phisitales [f. physici, seu naturales] eorum nodi vigent, quasi fidi custodes depositum servant spiritum, quorum quilibet quatuor quasi milites habet. 44  Ut enim tradunt, quos agitat mundi labor, quatuor sunt hominis aetates, quatuor eiusdem humores, et quatuor horum qualitates. 45  Quodlibet autem elementum et propriam habet qualitatem, et proprium humorem, et aetatem et tempus. 46  Sane catenae duae sunt naturalis dilectio, et Creatoris praeceptio. 47  De dilectione dicitur: « Nemo carnem suam odio habuit (Ephes. VI, 29). 48  » Et Apostolus de eodem: Quamvis « gravati corpore, nolumus exspoliari, sed supervestiri (II Cor. V, 4), » si fieri potest etiam ibidem est spiritus ex praecepto ipsius qui creavit eum. 49  Cum enim quatuor sint homini ex praecepto diligenda, quartum et ultimum est caro. 50  Antea quoque ait: Praeceptum est homini: « Non occides (Exod. XX, 13), » ubi et ei praecipitur ne iniiciat sibi manus. 51  Iniurius enim esset domino carceris, si egrederetur praeter nutum eius qui inclusit eum. 52  Percusso latere Petri, sopitis custodibus, evolat spiritus. 53  Latus coniunctionem notare solet; nam et complices potentum bona latera, vel prava dici solent. 54  Etiam mulier de latere viri facta est, ad significandam coniunctionem quae futura erat: « Et erunt duo in carne una (Gen. II, 24). 55  » Latus itaque hominis coniunctio animae ad carnem, qua soluta sopiuntur custodes, id est pondere suo ad suum principium revertuntur, secundum illud: « Terra es, et in terram ibis (Gen. III, 19). 56  » Spiritus vero, ut legitur in Sapientia, redit ad eum qui creavit eum. 57  Cadunt enim catenae de manibus eius, liber est a praecepto, nec iam ei ad vitam placet corporis habitatio; quod probatur ex responsione capitis inventi a viro eremita, qui cum a mortuo multa didicisset de poenis infernalibus, addidit utrum vellet precibus ei impetrari a Domino quod resurgeret, et baptizaretur, et salvus fieri posset. 58  At ille: « Oportet me mori denuo? » Cui sanctus: « Utique, » - « Nolo, inquit, suscitari. 59  » Non tamen inficiendum est quin spiritus triumphantes adhuc diligant carnem suam. 60  Unde sub throno Dei dicuntur clamare: « Iudica, Domine, sanguinem sanctorum tuorum, qui effusus est (Apoc. VI, 10); » sed non talem recipere volunt, qualem reliquerunt; supplicatur tamen pro ea, ac si dicerent: Hospitiolum quod habui in terra, mecum fecit misericordiam; utinam retribuat ei Dominus pro me. 61  Et sic liberatus est Cephas a carcere. 62  Pro qua liberatione quotidie orat Ecclesia ad Deum pro eo. 63  Finaliter enim in oratione Dominica clamamus: « Libera nos a malo (Matth. VI, 13), » id est a corruptela et mole corporis, pro qua et Apostolus clamabat: « Quis me liberabit de corpore mortis huius? » (Rom. VII, 24.) Superest de carcere regulari. 64  Simon Ioannis philosophatur in hoc carcere. 65  Simon interpretatur obediens, Ioannes, Dei gratia, vel in quo est gratia. 66  Verum, cum omnes teneamur obedire Deo, quia « melior est obedientia quam victimae (I Reg. XV, 22); » antonomastice tamen vir claustralis obediens dicitur, quia aperuit os suum ad votum, et dixit: « Portio mea, Domine, dixi custodire legem tuam (Psal. CXVIII, 57). 67  » Et: « Iuravi et statui custodire iudicia iustitiae tuae (ibid. 106). 68  » Et philosophatur contemplando, secundum quod de Moyse dictum est, quod philosophatus est cum Domino quadraginta diebus et quadraginta noctibus. 69  Quaterniones sunt quatuor occupationes, circa quas iugiter occupari debet. 70  Evagari enim sibi fas non est, ne cum Dina vagus inventus opprimatur. 71  Sunt autem hae occupationes lectio, oratio, meditatio, regularis exercitatio. 72  Attende quoque sub singula istorum quatuor. 73  Lectio enim sacra est sicut mensa quadrupes in domo Domini. 74  Historiam habet, allegoriam, tropologiam et anagogen. 75  De Ierusalem historice legitur: « Ierusalem, quae occidis prophetas, et lapidas eos qui ad te missi sunt (Matth. XXIII, 37). 76  » Allegorice: « Surge, et illuminare, Ierusalem, quia venit lumen tuum, et gloria Domini super te orta est (Isa. LX, 1). 77  » Tropologice: « Ierusalem, quae aedificatur ut civitas, cuius participatio eius in idipsum (Psal. CXXI, 3). 78  » Anagogice: « Ierusalem, quae sursum est, libera est, quae est mater nostra (Gal. IV, 26). 79  » Oratio similiter habet quatuor: Debet esse verecunda, ut illius, qui non audens oculos tollere ad Deum, dicebat: « Deus, propitius esto mihi peccatori (Luc. XVIII, 13). 80  » Pura, scilicet, pro his tantum quae ad nomen Domini Iesu pertinent, id est pro aeternis; unde: « Primum quaerite regnum Dei (Matth. VI, 33); » et etiam solum, quia haec omnia adiicientur vobis; et cum Deus spiritus sit, orandum est in spiritu et veritate, id est pro spiritualibus et aeternis bonis. 81  Unde Apostolus: « Levantes puras manus (I Tim. II, 8) » in oratione. 82  Ampla quoque, quia usque ad inimicos porrigenda. 83  Unde: « Orate pro persequentibus vos (Matth. V, 44). 84  » Sic oravit in cruce Christus: « Pater, ignosce illis, quia nesciunt quid faciunt (Luc. XXIII, 34). 85  » Et primicerius martyr flexis genibus oravit: « Domine, ne statuas illis hoc peccatum (Act. VII, 60). 86  » Devota quoque si non fuerit, victima est sine adipe, nec offertur in odorem suavissimum Domino. 87  Scriptum est enim: « Holocausta medullata offeram tibi cum incenso arietum (Psal. LXV, 15). 88  » Meditatio etiam eiusdem nihilominus quadruplex est, ut meditetur scilicet quid fuit, quid est, quid erit, quid esset; quid fuit, ut speret; quid est, ut doleat; quid erit, ut gaudeat; quid esset, ut timeat. 89  De prima scriptum est: « Cogitavi dies antiquos, et annos aeternos in mente habui (Isa. LXXVI, 6); » de secunda autem: « Recogitabo omnes annos meos in amaritudine animae meae (Isa. XXXVIII, 15); » de tertia: « Super flumina Babylonis illic sedimus, et flevimus, dum recordaremur tui, Sion (Psal. CXXXVI, 1); de quarta: « Nisi quia Dominus erat in nobis, dicat nunc Israel, nisi quia Dominus erat in nobis, cum irasceretur furor eorum in nos, forsitan aqua absorbuisset nos (Psal. CXXIII, 1). 90  » Regularis quoque exercitatio quadripartita est: alia ephemerina, id est diurna; alia hebdomadaria, alia interpolata, alia continua. 91  Diurnam dico qua certis diebus et horis ad aliquem laborem manuum Regula eum mittit; hebdomadaria est, quae hebdomadarium coquinae facit, vel lectoris in mensa, et huiusmodi. 92  Interpolata, ut est officium sacristae, apothecarii, et huiusmodi, quibus, quem vult, et quando vult abbas ligat, vel solvens cum eis misericordiam facit. 93  Continua est quam habet dux gregis, abbatem loquor, et pro his dicitur ei: « Labores manuum tuarum manducabis, beatus es, et bene tibi erit. 94  » Praeterea duabus vinctus est catenis. 95  Prima est professio obeditionis; secunda, amor sui ordinis. 96  Aperuit os suum ad votum et obligavit se. 97  Iumenta enim funibus, homines verbis ligantur. 98  Verum si ordinem suum non amaverit, iam non est Simon Ioannis. 99  Simon est Cyreneus, quem angariaverunt ut tolleret crucem Iesu. 100  Rota carri est quae fenum portat et semper murmurat. 101  Sane latus eius omnis consuetudo vivendi in propria voluntate, quod quidem maximum vinculum est. 102  In vita enim difficile est consueta relinquere, quae si percussa fuerint, id est si stupor dentium, qui ex comestione uvae acerbae obvenerat, solutus fuerit, cadunt catenae de manibus eius; non dico, non sunt, sed iam eum non premunt; iam versa sunt vincula in ornamenta. 103  Unde de Sapientia dictum est: « Iniice pedes tuos in compedes eius (Eccli. VI, 25), et fient tibi ornamenta; » iam carcer versus est ei in domum, ubi dicat: « Haec requies mea in saeculum saeculi, hic habitabo quoniam elegi eam (Psal. CXXXII, 14). 104  » Si quis evocet eum, dicet: Non sequor te; « lavi pedes meos, quomodo inquinabo illos? » (Cant. V, 3.) Mavult sedere in claustro, quam deambulare in foro; legere sub silentio, quam defabulari in cachinno; orare vel meditari in Ecclesia, quam spectatum iri in platea; et sic quodammodo solutus est a carcere et catenis. 105  Tamen adhuc est in carcere naturali. 106  Dum enim peregrinamur a Domino, exsilium sustinemus, insuper et vincula et carceres. 107  Exspectare vero debet spiritus, viriliter agere et confortari, donec veniat qui inclusit eum, qui stans ad ostium carceris, pulset et dicat: « Lazare, veni foras (Ioan. XI, 43); » Amice, ascende superius (Luc. XIV, 10). 108  » Et cum ingressus fuerit, audiet a Domino: « Euge, serve bone et fidelis, quia super pauca fuisti fidelis, supra multa te constituam; intra in gaudium Domini tui (Matth. XXV, 21). 109  » Ad quod gaudium introducat nos vobiscum Iesus Christus Dominus noster, cum venerit iudicare vivos et mortuos et saeculum per ignem.


Hildebertus Cenomanensis, Sermones, SERMONES DE SANCTIS, , LXIX. IN FESTO SANCTAE MAGDALENAE SERMO UNICUS. <<<     >>> LXXI. IN FESTO EXALTATIONIS SANCTAE CRUCIS SERMO UNICUS.
monumenta.ch > Hildegardis Abbatissa > sectio 40 > sectio 76 > sectio 163 > sectio 30 > sectio 27 > csg46.308 > sectio 23 > sectio 133 > Lucas, 8 > sectio 86 > bsbClm6436.34 > sectio 39 > sectio 7 > uldLIP7.205 > sectio 26 > ubbFIII15.203v > sectio 76 > sectio 48 > csg271.216 > sectio 118 > Orosius, De arbitrii libertate, 3. > sectio 11 > bnf11864.262 > sectio 15 > sectio 15 > sectio 42 > sectio 11 > sectio 4 > bnf9389.63 > bsbClm4541.532 > Numeri, 12 > bnf13028.119 > sectio 135 > csg75.202 > csg51.20 > sectio 16 > 'Goliath' in ' 7' > sectio 49 > sectio 103 > csg48.366 > sectio 6 > sectio 5 > sectio 107 > Hildebertus Cenomanensis, Sermones, p2, 77 > sectio 4 > sectio 1 > sectio 50 > sectio 23 > sectio 18 > uwbM.p.th.q.1a.285 > sectio 50 > csg232.240 > sectio 5 > csg85.211 > sectio 84 > sectio 66 > sectio 19 > cb101.3v > sectio > sectio 16 > sectio 34 > bnf10439.172 r > sectio 36 > sectio 129 > sectio 14 > bavPal.lat.281.542 > sectio 95 > sectio 142 > sectio > sectio 33 > sectio 6 > sectio 25 > sectio 13 > sectio 34 > sectio 6 > sectio 11 > sectio 76 > sectio 65 > sectio 82 > sluMscr.Dresd.A.145.b.143 > Hildebertus Cenomanensis, Sermones, p2, 70